Her tribün grubu gibi ultrAslan UNI Sakarya da farklı kültür ve kimliklerdeki insanların buluşma noktası.
Üçlüden sonra omuz omuza verdiğimizde biriz ve tekiz.
Arma’nın peşinde
Bizler bir çocuğun gülümsemesi için Iğdır’a da Afrin’e de giden, branş farketmeksizin gerekirse otostopla olsa dahi “Canım feda olsun sanaaa” diye bağırmaktan eksik kalmamak için arma peşinde Türkiye’nin birçok şehrinde bulunmuş; Baba Gündüz’ün “Galatasaray, bir halatı hep birlikte çekenlerin, hep birlikte üzülüp, hep beraber sevinmesini bilenlerin takımıdır.” şiarıyla yeri geldiğinde mağlup takımımızla karşılaştığımız dinlenme tesisinde onlara moral vermiş yeri geldiğinde kara saplanmış otobüsümüzü hep birlikte ittirerek kurtaran bir aileden fazlasıyız.
ultrAslan UNI Ailesi
Bizim ailemizin adı ultrAslan UNI ve hepimizin bu aile ile ilgili birer başlangıç hikayeleri var.. Tıpkı benim olduğu gibi… Benim hikayem 2016’nın sonlarında KYK bursunun dörtte birini harcadığım GS-FB basketbol organizasyonuyla başladı. Kağıt üstünde Obradoviç’in “Yenilmez” dedikleri takımına karşı bizim dikiş tutturamayan ilk beşimiz vardı.
Grubun bayraktarlığını yapan başkanların değişmeyen sözleri vardır; “Maç izlemeye gitmiyoruz beyler” şeklinde.. Sert mizaçla söylenir bu. Daha önce bu sözü birinden duyduysanız yazdığımı onun ses tonuyla okumuş olmalısınız. Avaz avaz beste söyleyerek arma peşine düştüğümüz İstanbul deplasmanından saha içerisinde yenilerek lakin dışında her zamanki gibi namağlup bir şekilde dönmüştük kalbimizde Galatasaray’ı yaşattığımız şehrimize…
Skora Endekslenmemiş Hayatlar
Bizim için skorun önemi yoktu. Maç izlemeye de gitmemiştik. İki farklı senaryosu olan maçın iki ihtimaline de ‘okey’dik… Birçoğumuzun ne skordan ne de puan cetvelinden haberi vardı. Görev armanın peşinde olmaktı. Biz bunu başarıyla gerçekleştirdik. E hakkını da verdik.
Deplasman yolları güzeldir; yol boyunca girilen Yıldız Tilbe besteleri, muhabbetleri, darbukayla tutturulan tempoları, bitmeyen yolları, kesikli çizgileri ve o kesikli çizgilerin hastaları…
Geriye bu bolca ‘kesikli çizgili’ ultrAslan UNI organizasyonlarından biraz daha harcanan ömür, biraz daha az para, kimilerinin azalan ya da biten sigara paketi, kimisinin de sevgili tripleriyle dolu bir mesaj kutusu kalıyordu her seferinde olduğu gibi. Lakin herkesin takımın yanında olmaktan, grupla bir deplasmanı daha paylaşmaktan dolayı da mutlu bir hissiyatları vardı bedenlerinde.
Materyalist kesim maddiyatın azalması ve harcanan zamanı göz önünde bulundurur. El ile tutulur bir şey olmadığından bu arma yolculuklarını boş iş olarak görür. İşte o zaman da akla diğer kesimin yani tribünün ortak paydada buluştuğu söz gelir akıllara;
“Yediysek cebimizden, harcadıysak ömrümüzden.”
